Lieve Yolanda, 

Uit het hart gegeven, met het hart ontvangen. Je gaf ons met de harp dierbare herinneringen om nooit meer te vergeten…

Onze eerste ontmoeting was een hele bijzondere, eigenlijk een spontane verrassing die voor even licht gaf in een moeilijke periode. Via een goede vriendin hoorde jij over het verhaal waar op dat moment mijn leven om draaide. S., een dierbare vriendin van mij was ongeneselijk ziek en in de laatste fase van haar leven was zij enkele dagen te logeren omdat haar paard naar mij toe verhuisde om hem een goed thuis te geven, als zij hem dat niet meer kon geven.

Beladen dagen, waar een lach en een traan heel dicht bij elkaar lagen. Bij het horen van dit verhaal werd er spontaan binnen een dag een harpsessie door Yolanda georganiseerd.

Het was een regenachtige dag. Triestig. Eigenlijk zoals het gevoel ook was. Het waren dagen van afscheid en loslaten, op vele manieren. De ontmoeting met Yolanda was gelijk heel warm, begripvol, empathisch, met het hart open. De harpsessie werd gestart in de wei onder een parasol ter bescherming voor de regen. Toen de bui van een kleine regenbui in stortregen veranderde werd deze verder voortgezet in stal. Yolanda speelde enkele prachtige stukken. Kippenvel, ontroering. De klanken kwamen gelijk ons hart binnen. Vervolgens mocht S. de harp overnemen. Hoe vreselijk ziek dat ze ook was, bij de eerste tonen die ze speelde voor haar geliefde paard, begon ze te stralen. Ze voelde de trilling van de harp door haar hele lichaam. Voor even was er geen pijn, verdriet en zorgen. Maar was er alleen het moment daar met die harp, samen met haar trouwe paardenvriend. Voor even alles kunnen vergeten en genieten in het moment. Dat was lang geleden.

Ik genoot met haar mee. Ontroerd door wat er gebeurde en wat er te voelen was in de ruimte. De interactie en de uitwerking van het harpspel op de dieren en ons allen. Alle paarden op stal genoten mee in rust, gingen richting de harpmuziek staan en doezelde weg in diepe ontspanning. Katten kwamen erbij liggen, zij aan zij, meegenietend van de prachtige tonen van de harp. Net als dat wij als mens geraakt werden door de muziek. Zelf mocht ik ook even ervaren hoe bijzonder het is om op dit prachtige instrument te mogen spelen.

Het was magisch.

In de korte periode die daarna volgde heeft Yolanda nog speciaal voor S. een van haar favorieten nummers ingespeeld. Een nummer dat S. en ons allen die dicht om haar heen stonden diep heeft geraakt. Voor haar afscheidsdienst sprak S. de wens uit dat ze graag had dat er een stukje harpmuziek door Yolanda werd gespeeld. Zodat ieder aanwezige de troost en de kracht van de harp mocht ervaren. Heel bijzonder en dankbaar dat Yolanda dit ook wilde doen. Op de afscheidsdienst gaf Yolanda samen met de harp een mooie invulling aan deze wens. Kippenvel, troost, ontroeringen rust, de klanken van de harp kwamen ook toen bij de aanwezige het hart binnen. Yolanda had het niet beter kunnen doen of invullen.

Yolanda heeft met haar harp ons allen veel gegeven. Het heeft troost gebracht, en mooie en onvergetelijke herinneringen.

Dankjewel lieve Yolanda dat wij en de paarden de bijzondere kracht van de harp mochten ervaren! Veel liefs, L.

De laatste harpbeleving voor mijn lieve Fries Boy...                   

Op 24 september 2022 heb ik voor de allerlaatste keer harp gespeeld voor mijn grote vriend, mijn Friese paard Boy.

Lieve Boy, een jaar geleden is het moment gekomen waarop we afscheid van jou hebben moeten nemen...Het voelt nog heel onwerkelijk allemaal. Je bent 17 jaar in mijn leven geweest. Wat ben ik dankbaar dat we zo lang samen zijn geweest.

Mijn grote wijze vriend, mijn maatje, ik kon alles aan je kwijt, je was mijn grote steun en toeverlaat. Samen hebben we veel mooie momenten beleefd. Ik heb mooie herinneringen aan onze ritjes met de koets en onder het zadel, en aan de vele bijzondere momenten met het coachen waarbij jij mensen altijd zo goed wist te raken in hun hart. Met al jouw liefde en wijsheid...
De laatste jaren hebben we samen mooie wandelingen gemaakt, vaak ook met Elles, jouw grote vriendin. Wat een bijzondere band was er tussen jullie. Het laatste half jaar kreeg je om de zes weken een liefdevolle behandeling van Leonie. Dit deed ons beide goed, want ik heb ook veel steun van Leonie gekregen. Altijd een luisterend oor, respectvol en ze wist zo goed antwoord te geven op mijn vele vragen. Want wat vond ik het moeilijk, dit proces van steeds een beetje meer loslaten...Wat heeft ze ons beide hier goed in ondersteund, tot de laatste dag...Je genoot zichtbaar van haar behandelingen. Recht uit haar hart, met zoveel respect en liefde.
Samen met Elles en de pony’s Floor en Bas hebben we ook veel mooie momenten met de harp beleefd. We hebben veel mooie, dierbare herinneringen gemaakt. En wat ben je steeds krachtig geweest...
Tot een week voor jouw dood, toen zag ik voor het eerst jouw kwetsbaarheid. Je ging in de wei liggen en het kostte jou erg veel moeite om daarna nog overeind te komen, je had er de kracht niet meer voor. Een week later, op vrijdag 23 september kwam mijn vriendin Elles en heb ik op de harp voor jullie gespeeld in de wei. En Elles heeft jou nog liefdevol behandeld. Je voelde het allemaal zo goed aan, wat kregen we veel knuffels van jou. Je zocht steeds onze nabijheid op…
Vrijdagavond zag ik dat je was gaan liggen. Samen met René hebben we nog geprobeerd om jou overeind te helpen, maar al snel merkten we dat je hier de kracht niet meer voor had. Ik ben bij je gaan zitten en heb jou vastgehouden en gestreeld. Soms ging je even rechtop liggen, Floor en Bas stonden op een kleine afstand om ons heen. Daarna bleef je rustig tegen mij aan liggen. De dierenarts bevestigde dat je de spierkracht niet meer had om zelf op te kunnen staan...
Ik zette harpmuziek op, en aangezien je zo rustig in mijn schoot bleef liggen besloot ik om live op de harp voor jou te spelen. Ik had nooit verwacht dat dit mogelijk zou zijn op dit moeilijke moment van afscheid nemen, maar de harpklanken gaven ons rust en troost. Ik speelde zachtjes twee instrumentale muziekstukjes terwijl je met jouw hoofd tegen mij aan lag. René streelde jou liefdevol en gaf jou een laatste afscheidsknuffel…
De allerlaatste keer dat ik harp voor jou heb gespeeld lieve Boy, een bijzonder mooi en verdrietig moment tegelijkertijd. Een dierbare herinnering die ik nooit zal vergeten… Daarna arriveerden mijn ouders en hebben zij ook afscheid van jou genomen.

Met jouw hoofd in mijn schoot, ben je daarna rustig ingeslapen. De dierenarts had dit nog nooit zo meegemaakt...zo vredig en vol overgave. Wat ben ik dankbaar dat ik op deze mooie manier afscheid van jou heb mogen nemen, dat verdiende je ook.
Mijn dappere Boy, krachtig tot op het allerlaatst. Wat ben ik trots op jou. Ruim 29 jaar mocht je worden, dat is een bijzondere leeftijd voor een Fries. Daar ben ik ook enorm dankbaar voor. Maar wat doet het ontzettend veel pijn om jou nu voorgoed te moeten missen...Ik zal jou nooit vergeten lieve Boy, je hebt voor altijd een plekje in mijn hart.❤️
Dikke knuffel en en een laatste kus van mij...

                                                                                                            BOY

  01-06-1993 ❤️ 24-09-2022 ⭐